We kijken met een trots gevoel terug op de NK/Wedstrijden Zuid het afgelopen weekend. Een beetje raar is het wel, het overvolle terrein vol topsport is nu weer leeg en de paarden gaan weer hun eigen gang. Gelukkig hebben we een schitterend evenement om naar uit te kijken! Net als in 2007 vinden de wereldkampioenschappen voor IJslandse paarden plaats op de terreinen van Stoeterij de Breidablik. We interviewden mensen vanuit verschillende invalshoeken over hun verantwoordelijkheden tijdens NK/Wedstrijden Zuid, wat ze tijdens de WK gaan doen en hoe ze zich hierop gaan voorbereiden.

Coen Buijse, organisator WK: “Voor mij zit het grote werk voor Wedstrijden Zuid vooral in de voorbereiding. Ik ben verantwoordelijk voor de bestellingen, waaronder drank, het boeken van de band en een eventueel showprogramma. Ook prijzenwerving is mijn pakkie an. Tijdens de week ervoor ben ik betrokken bij de opbouw en sjouwen we wat af, maar als het programma begint, zit voor mij het meeste werk er op.”

Wat is er veranderd in de loop der jaren? Coen:”Ik draai al een behoorlijk aantal jaar mee met Wedstrijden Zuid en als ik naar de afgelopen jaren kijk, vind ik enerzijds de continuïteit en anderzijds de groei van ons Zuid-team mooi om te zien. Kindertjes die aan de hand van hun ouders voor het eerst meekwamen naar de wedstrijd zijn nu taakverantwoordelijke. We zorgen goed voor onze vrijwilligers, daardoor blijven ze ook, vaak tientallen jaren lang. Doordat we elkaar steeds beter kennen en rekening houden met de steeds weer groeiende expertise van onze mensen, krijgen we ieder jaar beter de juiste mensen op de juiste plaats. We zijn goed geoliede machine, waar we met recht trots op mogen zijn.”

En nu de WK, hoe zien jouw werkzaamheden er dan uit? Coen: “Tijdens de WK is het hele horecagedeelte uitbesteed, verder heb ik grotendeels dezelfde taken als nu. Ik werk hecht met mijn medeorganisator Niek van Nunen samen. We overleggen veel, waarbij Niek vooral verantwoordelijk is voor de faciliteiten en het werk achter de schermen. Ik ben verantwoordelijk voor de frontoffice zaken. Tijdens Zuid hebben we bezoek gehad van de Amerikaan Doug Smith, die namens de FEIF kwam controleren of we onze zaken op orde hebben. Doug was zeer tevreden, het terrein ligt er mooi bij, de banen hebben hun WK-waardigheid opnieuw bewezen en de planning ligt goed op schema.”

“Het feit dat we al eerder een WK hebben gedraaid maakt het deze keer absoluut makkelijker. Er zijn natuurlijk grotere belangen mee gemoeid dan tijdens een NK, het budget is vele malen hoger. Spannend! Het geeft iedereen veel energie, we zijn meer dan enthousiast. Ook tijdens Zuid kregen we veel reacties van mensen die er naar uitkijken. En niet alleen in Nederland. vier weken geleden is de site met de aanmelding voor de vrijwilligers geopend en de aanmeldingen stromen binnen. We hebben er nu al meer dan 200 uit ruim tien verschillende landen. Dat is meteen onze beste marketingtool.”

“De sport, fokkerij, paarden én de prestaties zijn belangrijk, maar na de WK vervagen de resultaten in de wedstrijdring al snel. Wat blijft zijn de herinneringen aan de sfeer en hoe het georganiseerd was; het lekkere eten, de schone sanitaire voorzieningen, de vriendelijkheid van onze vrijwilligers, dat zijn de redenen waarom mensen nu terugkomen en zich er zo op verheugen. Ook de kaartverkoop gaat prima: we hebben inmiddels ruim 5.000 dagkaarten verkocht. Tot 1 januari 2017 kan iedereen nog gebruik maken van de vroeg-boek-korting. En je kan boeken met of zonder overnachting. Daar hebben we ook wat nieuws: de mogelijkheid van een royaal bed en de beschikking over elektriciteit, zonder het gedoe van gesleep met een caravan of het op- en afbouwen van een tent. Ook onze bezoekers en vrijwilligers willen luxe!”

Karin Reniers, verzorging vrijwilligers tijdens Zuid: “Sinds zeven jaar ben ik verantwoordelijk voor de verzorging van de vrijwilligers. We vinden het belangrijk dat er voor de vrijwilligers een ‘eigen’ plekje is, waar ze even bij kunnen komen, even stoom kunnen afblazen. Al heb je je wedstrijd nog zo goed georganiseerd, er zijn altijd onverwachte zaken die anders lopen dan gepland. Hier kunnen onze vrijwilligers daar even hun zegje over doen, zonder ruiters en publiek daarmee lastig te vallen. Bij mij dus. Ik krijg zowel de complimenten als de (soms) volle laag. Maar ik kan er tegen. De blijdschap van de mensen die je komen bedanken voor het lekkere eten en de goede verzorging, daar doe je het voor. Tijdens de WK volgend jaar ga ik een nieuwe uitdaging aan, dan sluit ik me aan bij het team van ringmeesters. Dat is al een goed ingespeeld team, verder krijgen we nog een cursus. Ik heb zin in deze uitdaging, we gaan er samen een feest van maken.”

Petra van der Linden, juryvoorzitter NK/Wedstrijden Zuid: “Als juryvoorzitter heb ik in het voortraject van de wedstrijd al regelmatig contact met de organisatie om de planning rond te krijgen. Ik zorg voor de zaken rondom hoefbeslag- en harnachementcontrole. Tijdens de wedstrijd ben ik druk met jureren, daarnaast ben ik het aanspreekpunt bij protesten. Ik kijk dan of het protest gegrond is, wat de regels er over zeggen en hoe we de situatie op kunnen lossen.”

“Tijdens de WK ben ik geen jurylid, maar moeder. Ik wil mijn dochter Christa Rike zo goed mogelijk ondersteunen, hopelijk weet zij zich met Vaðall opnieuw te kwalificeren. Gerard is de coach, ik ben verantwoordelijk voor de zaken er omheen. Natuurlijk kijk ik ook mee in de trainingen, mijn jury-oog is daar handig. Ik kijk overigens niet alleen met Christa mee hoor. Ik kijk met alle ruiters van het Nederlandse team mee die daar behoefte aan hebben. Maar eigenlijk rijdt Christa Vaðall bijna altijd zelfstandig. Ze is erg fanatiek en heeft veel doorzettingsvermogen. Wij stimuleren vooral dat ze lol heeft met haar paard en ook leuke dingen met hem doet. Vaðall moet ook gewoon paard kunnen zijn.”

“Als voorbereiding op de WK zijn we nu al bezig met kadertrainingen, het zoeken naar een passende trainer en het maken van een wedstrijdplanning. Gerard heeft echt een sporthart en veel ervaring, vooral in de motorsport; zowel met zelf topsport bedrijven als met het coachen van sporters. Hij gaat met Christa mee naar alle kadertrainingen, weet wat druk met je doet en hoe je om moet gaan met alle mensen die opeens iets van je willen.”

Majel Migo, hoofd technische zaken: “Vijftien jaar geleden kwam ik voor het eerst op Zuid. Ik ben zoals zo velen blijven hangen. Mijn taak is het faciliteren van een technische zaken, waaronder de elektra, watervoorzieningen en de riolering. Het voortraject naar de wedstrijd toe en het afbreken zijn zaken die je goed kunt plannen, tijdens de wedstrijd zelf ben ik vooral troubleshooter. Het ene jaar zijn er meer akkefietjes dan het andere, ik weet nooit hoe mijn uiteindelijke weekend er uit gaat zien. Meestal vallen de problemen mee en heb ik een betrekkelijk rustig weekend. Ik vind het opbouwen en afbreken vooral het leukst. We hebben een geweldig team, de wedstrijd is voor mij een pauze tussen m’n werkzaamheden.”

“Van paarden zelf heb ik geen verstand. Bij een gesprek over een groen paard kom ik er pas na geruime tijd achter dat het niets te maken heeft met lilakleurige Milkakoeien. Het interesseert me ook niet zo, al vind ik het natuurlijk leuk als er bekenden van me succesvol zijn. Carla van Nunen heeft me ooit een lijstje gegeven met one-liners die je willekeurig kunt gebruiken als je langs de ovaalbaan staat, zodat het voor de omgeving lijkt of ik er kijk op heb. De WK? Natuurlijk ben ik er bij! Ook dan ben ik verantwoordelijk voor het takenpakket dat ik nu heb, ik zou niet anders willen.”

Dit was natuurlijk nog maar het topje van de ijsberg in de voorbereidingen die nu gaande zijn voor de WK. Wil je zelf meedoen? Klik dan hier en geef je op als vrijwilliger. Of bestel je kaarten voor de WK hier.

Het is definitief, in 2017 mag Nederland weer de wereldkampioenschappen voor IJslandse paarden organiseren. De afspraken met FEIF en NSIJP zijn gemaakt, net als de afspraken met de eigenaren van de terreinen die worden gepacht. De organisatie zal onafhankelijk opereren, daarom is er besloten dat er rechtstreeks aan FEIF verantwoording afgelegd wordt, niet aan NSIJP. Niet omdat er geen goede contacten zijn met NSIJP, maar omdat het bestuur van NSIJP kan wisselen en om zo’n groots evenement te organiseren moet je het hele traject met dezelfde groep mensen doorlopen. De kern van de organisatie is Stichting IHP (Icelandic Horse Projects) bestaande uit Niek van Nunen, Marc Dusseau en Coen Buijs.

Coen: “Nu zijn we bezig met het uitzetten van het gehele project. In grote lijnen blijft de terreinindeling hetzelfde als in 2007, er wordt gebruik gemaakt van dezelfde banen. In 2017 komt er meer tribunecapaciteit bij en wordt er niet alleen één korte, maar ook een lange zijde overdekt. We zijn nu in gesprek met de leverancier van de tribunes. Zodra dat rond is, kunnen we ook met de kaartenverkoop beginnen. Dit gaan we via een ticketbureau doen. Om de financiering rond te krijgen is het belangrijk om daar zo vlot mogelijk mee te starten, omdat dat de grootste bron van inkomsten is.

Vruchten die we plukken van 2007 zijn vooral het netwerk van leveranciers. Vorige keer werden we eerst afgewezen bij bijvoorbeeld La Place, nu willen de bedrijven waar we al mee gewerkt hebben opnieuw met ons in zee. Dat merkten we ook al toen we het WK aanvroegen voor 2007, toen was men bang dat Nederland te klein was om het WK te organiseren, maar die scepsis hebben we weggenomen. Ook het logo is bijna definitief. Daarvoor hebben we een internationale wedstrijd onder designers uitgeschreven en binnenkort zal het logo en de huisstijl bekend gemaakt worden.

Daarna komt de grote puzzel, om de juiste mensen op de juiste plek te krijgen. Nu vragen we soms ook al mensen erbij die een speciale expertise hebben. Verder beginnen we daar pas komend voorjaar mee. Dan zullen we eerst de taakverantwoordelijken bij elkaar zoeken, die dan vervolgens in overleg met ons hun teams gaan samenstellen. Onze vrijwilligers zijn denk ik ook onze grootste kracht. Al in 2007 lieten we zien dat we ‘service with a smile’ leveren, de groep vrijwilligers was zo gemotiveerd en heeft zich 200% ingezet. Problemen werden opgelost, gaatjes werden gedicht en dat WK hebben we echt als één team neergezet.

De service en stemming in 2007 was ook bepalend voor de gehele sfeer. Bezoekers en ruiters merkten dat op en daar hebben we veel complimenten over gekregen. Ook nu al melden zich vrijwilligers aan of zeggen mensen dat ze er weer bij zijn en dat ze zich er al op verheugen. Dat siert de vrijwilligers en dat is voor mij zelf ook een enorme drijfveer, het enthousiasme van onze mensen. Doordat we elk jaar Zuid organiseren en deze wedstrijd met elkaar neerzetten, blijven we ook op elkaar ingespeeld en daardoor hebben we een heel sterk en solide team.”

(door Kristel Spanjers)

Dit jaar is het weer een WK jaar. De prestatiekoorts stijgt, vooral bij de Sport A- ruiters. Iedereen wil natuurlijk mee, want als sportruiter is er natuurlijk niets gaver dan een WK rijden.

Wat nu als je gedurende het seizoen net niet genoeg punten haalt en niet mee kunt? Dan bestaat er altijd nog de wildcard. Dit jaar is die weggelegd voor Bas Cornielje met zijn paard Visir. Zij kregen de wildcard voor hun oplopende prestaties door het seizoen heen. Reden genoeg om eens even wat vragen te stellen aan Bas!

De eerste vraag die je een ruiter stelt na een wedstrijd: ben je tevreden met je prestaties? “Op het moment ben ik meer dan tevreden. Het paard is nog maar net uit IJsland en we rijden nog niet lang samen. Wat we dit weekend gepresteerd hebben mogen we zeker trots op zijn”. Het feit dat ze de wildcard hebben gekregen maakt het voor Bas wel extra mooi.

Had je het verwacht, dat je de wildcard zou krijgen? En wat wil je gaan bereiken op het WK zelf? “Nee, totaal onverwacht kreeg ik zaterdagavond van de chef d’équipe te horen dat ik toch mee mocht naar Berlijn.” Het was een erg aangename verrassing voor Bas en hij kijkt er erg naar uit. Omdat hij als 7e teamlid meegaat, verwacht Bas er niet extreem veel van. Hij wil een nette proef rijden en de cijfers die hij afgelopen seizoen gescoord heeft minimaal evenaren.

Wat zijn je plannen voor de komende tijd? “We gaan lekker door met trainen. Visir is een vijfganger, dus dat wil ik wel gaan bereiken over een tijdje. En verder zien we wel wat de tijd gaat brengen.”

Bedankt Bas, voor dit gesprek en wij wensen je super veel succes in Berlijn! Zet hem op!

Young Riders

	Ruiter	Paard	Proef
1	Stella Timmerman	Fríður frá Flóðgarði	P1
2	Charlotte White	Silfri frá Hákoti	T2
3	Matisse Brummel	Brynjar frá Feti	T1
4	Silke Kosse	Nathan von Ravenstein	T1
5	Anne-Jet White	Galsis-Háfeta von Haselrode	T1
Reserve	Kirsten Anke Schönwette	Tónn frá Hala	V1

Volwassenen

	Ruiter	Paard	Proef
1	Irma Schortinghuis	Arthúr frá Hrísum	T2
2	Juliet ten Bokum	Glotti frá Krá	V1
3	Pim van der Sloot	Draumur frá Kóngsbakka	F1
4	Yoni Blom	Bjartur frá Aquadraat	V1
5	Erik Spee	Hreimur frá Barkarstöðum	P2
6	Monique Cox	Boreas frá Breuerson	T1
7	Bas Cornielje	Vísir frá Syðri-Gróf 1	V1
Reserve	Jaap Groven	Gimsteinn frá Skaney	PP1

Fokkerij

Paard	Gefokt door	Score
Váli frá Smáhusum (V: Starri frá Hvitanesi)	Johan Wempe	8,08 (8,13 ext. – 8,05 verr.)
Vaðall frá Fensalir (V: Kvistur frá Ólafsvöllum)	Petra van der Linden	8.19 (8,16 ext. – 8,21 verr.)

Twee jaar geleden was Jin van Werven de jongste deelneemster aan Wedstrijden Zuid. Toen werd ze op haar elfde Nederlands kampioen in de V5Y met haar paard Bragi. Dit jaar zien we haar met twee paarden terug in de startlijsten van de hoogste sportklasse. Met beide is ze startgerechtigd voor de V1! Een goede reden om deze talentvolle amazone van bijna 14, te vragen naar haar drive en toekomstplannen.

“Ik ben altijd gedreven geweest. Met paardrijden, maar voorheen ook met trampoline springen. Toen ik klein was ben ik begonnen met paardrijden op twee Shetjes. Van die ondeugende paardjes, de ene ging gewoon liggen als ze het rijden beu was. Voor mijn eerste communie kreeg ik een IJslander, ik was toen zeven jaar oud. Toen wilde ik al graag wedstrijden rijden en met Freeman ben ik daarmee begonnen. Maar ik deed ook allerlei andere dingen met ‘m, we sprongen en ik reed vaak zonder zadel. Na Freeman kwam Kolfaxi, ook met hem ging ik wedstrijden rijden maar hij miste de looplust die ik fijn vind.

Toen ik twee jaar geleden op het WK in Oostenrijk een Aziatisch meisje voor het team van de VS zag starten, wist ik het zeker: dat wil ik ook! Mijn ouders hoorde meteen dat ik het meende en dat ik er alles voor over had om dat te bereiken. Daarom helpen ze me waar ze kunnen. Nu zijn we een team, mijn moeder is mijn groom en we gaan altijd samen op pad. Dat vind ik erg gezellig en zij vindt het ook heel leuk om steeds met mij mee te gaan.

Om te bereiken wat ik in mijn hoofd heb kan ik ook een heleboel dingen niet, maar dat maakt me niet uit. Zo ben ik bijvoorbeeld gestopt met trampoline springen. Ook heb ik minder tijd om af te spreken met vriendinnen omdat ik de meeste weekenden weg ben voor cursussen en trainingsdagen. Gelukkig begrijpen mijn twee beste vriendinnen mij goed, zij hebben een zelfde soort passie maar dan voor muziek. In plaats van afspreken, appen we gewoon vaak, dat is ook heel leuk. Van het trampoline springen heb ik trouwens wel heel veel profijt. Ik heb daar geleerd om mijn lichaam te controleren en spieren goed te gebruiken. Ik kan zelfs tijdens het rijden voelen of mijn kleine teen ontspannen is.

Als ik ’s ochtends wakker word, zit ik met mijn hoofd meteen bij de paarden. Ik bedenk welk paard ik wanneer ga rijden en wat ik ermee ga doen. Ik visualiseer hoe het moet voelen, natuurlijk lukt mijn plannetje niet altijd, maar het helpt me wel om naar het juiste gevoel te rijden en dat verder uit te bouwen.

Mijn moeder zegt altijd dat ik de paarden zo eerlijk rijd. Dat komt denk ik omdat ik zo rustig ben en altijd eerst bij mezelf te raden ga: wat doe ik niet goed, wat moet anders en hoe kan ik dat leren. Dat is ook waarom ik zo fanatiek rijd, niet alleen om te presteren maar om steeds beter te worden en zo mijn doel te bereiken. Ik probeer daar zo ontspannen mogelijk mee om te gaan. Natuurlijk kriebelen er wel eens wat zenuwen voor een wedstrijd, maar op het moment dat ik de baan inrijd, gaat alle spanning weg en ben ik alleen nog maar gefocust op het rijden van mijn proef.

Momenteel rijd ik twee paarden, Bragi en Unnur. Bragi is eigenlijk van mijn moeder, maar ik mag hem rijden. Unnur is van mij en ze komt uit IJsland. In het begin dat ik haar reed, gaf ze zich niet helemaal, ze is erg zuinig op zichzelf. Nu heb ik een fijne band met haar en laat ze zich beter rijden. Haar karakter is meer gericht op samenwerking en daar geniet ik van.

Bragi’s sterke punt is dat hij altijd wil lopen en ook veel eigen initiatief toont. Dat maakt het ook moeilijker om hem ervan te overtuigen met mij mee te werken. Hij heeft hele fijne gangen voor de sport. Toen ik voor het eerst op hem reed, kon ik hem in draf bijna niet uitzitten, zo hoog gooide hij op. Het is een echt showpaard en hij geniet ook volop van de aandacht die hij in de ring krijgt.

Dit seizoen heb ik zes grote wedstrijden gereden, zowel in Nederland als in Duitsland. Zuid is mijn laatste meerdaagse wedstrijd van dit seizoen, hierna ga ik mijn paarden aftrainen. Ik rijd nadat we op vakantie zijn geweest, nog wel twee kleine wedstrijdjes. Daarna beginnen Marieke, een van mijn trainers, en ik aan de plannen voor volgend jaar. Want dan wil ik naar de Youth Cup. Over een paar jaar hoop ik klaar te zijn voor het WK. Want dat is mijn droom en ik ga alles op alles zetten om dat doel te bereiken!”

Dat Jin al een heel eind op weg is om haar droom te realiseren zien we niet alleen hier op Zuid. Ze is namelijk ook al genomineerd door de FEIF voor goed en harmonieus rijden.

Jin, we wensen je voor dit weekend heel veel succes met het rijden van je finaleproef op Zuid en zien je graag schitteren op het WK!

Aanvulling: Jin is Nederlands Kampioen in de T3 geworden én heeft de Featherlight prijs gewonnen!