Jaaaaa, hij is klaar, onze Wedstrijden Zuid 2016 poster. Na veel discussie, zweetdruppels en goed overleg is dit technische hoogstandje naar de drukker gestuurd en rolt deze morgen van de persen.

Bij Ice Horse Eindhoven kun je ‘m in het echt bewonderen.

Zelf ook een poster?

We hebben er genoeg! Dus wil jij er ook een op stal, achter je raam thuis, in de ruitershop, in de auto of op kantoor? Haal ‘m op bij de Breidablik.

Het zit er weer op! Nadat Zuid de afgelopen jaren het NK én de 3e selectiewedstrijd voor de WK te is geweest, was Zuid dit keer vooral Zuid! Een hele ontspannen editie, die zeker geen mosterd na de maaltijd was. De sfeer was fantastisch, het weer werkte mee, de nieuwe opstelling in de tent is goed bevallen en de middernachtstölt was een prima aanvulling op het programma.

Verder hebben we een aantal leuke paarden leren kennen die hun debuut in de Nederlandse sport maakten. Hartelijk dank aan de ruiters die hun paarden meebrachten en voor het entertainment hebben gezorgd, dank aan het jurycorps die de vele combinaties beoordeelden en natuurlijk dank aan onze sponsoren, standhouders en last but not least onze vele vrijwilligers, zonder wie dit weekend niet mogelijk was geweest.

Tot ziens, tot Zuid!

de organisatie

Ook de laatste finale van Zuid werd besloten door een juryplacering. Mieke van Herwijnen heeft deze F1 gewonnen met Ómar frá Vestri-Leirárgörðum met een 6,19. Alle ruiters van harte gefeliciteerd en dank voor de geweldige sport vandaag tijdens Zuid, de ‘Open Brabantse Kampioenschappen’.

01: Mieke van Herwijnen – Ómar frá Vestri-Leirárgörðum 6,19

02: Jaap Groven – Djákni frá Flagbjarnarholti 6,19

03: Yvonne Groven-Tol – Árni Geir frá Feti 6,02

(door Kristel Spanjers)

Carina: “Als eerste wil ik hier graag bij opmerken dat rijstijl een veel grotere rol speelt bij de betere paarden. Wanneer een ruiter heel netjes rijdt maar een paard van mindere kwaliteit heeft, wordt de firewall eerder bereikt bij takt, tempo en ruimte. Een goed paard kan – doordat de ruiter niet voldoende kwaliteit in huis heeft – afgeremd worden om zevens of nog hogere punten te halen.

Zo is er ook een behoorlijk verschil tussen de noodzakelijkheid van een goede rijstijl in de töltproeven of de meergangproeven. In tölt kan niet zoveel fout gaan, alleen te grof rijden komen we daar wel eens tegen. Dat resulteert in erg lage cijfers ( < 4.0 ). In stap, draf of galop komt er een stuk meer dressuurmatig rijden bij kijken.

Lichtrijden of doorzitten is zo’n struikelblok. Als je goed kunt doorzitten en je paard heeft daar baat bij, is er geen enkel bezwaar tegen doorzitten. Heb je moeite met goed doorzitten, ga dan liever lichtrijden. Het maakt voor de jury namelijk niet uit wat je doet, het één is niet per definitie beter als het ander. Het belangrijkste is dat je je paard zo goed mogelijk ondersteunt en hem/haar vooral niet stoort met je zit. Alleen het ‘IJslandse’ draven – een middenweg tussen doorzitten en verlichte zit zodat je een beetje boven je paard zweeft – dat kan echt niet meer tegenwoordig. Maar ook daar geldt, dit speelt pas als je over cijfers vanaf 6,5 en hoger gaat praten.”

Andere typische rijtechnische fouten die voorkomen zijn:

• Niet mee gaan in de beweging van het paard
• Overdreven meedrijven in stap
• Te ver naar achteren zitten/hangen
• Scheef zitten
• Geen onafhankelijke hand hebben
• Handen te breed plaatsen
• Handen naar onderen drukken
• Handen te hoog plaatsen
• Opgetrokken hakken
• Onderbeen naar voren wegdrukken

Carina vervolgt: “Daarnaast is er natuurlijk een marge. Je mag voor bepaalde zaken een 5,5 geven of een 6,0. Dat verschil wordt niet door de richtlijnen bepaald, maar heeft met de smaak van het jurylid te maken. Het ligt er ook aan hoe tolerant een jurylid is. Sommige juryleden zien liever de fouten, andere juryleden kijken vooral naar dingen die positief opvallen. Zo kan ik je vertellen wat je allemaal niet moet doen, of je wijzen op slechte of grove rijstijlen, maar liever noem ik een ruiter die mij juist opviel door goed en harmonieus rijden. Kijk maar eens als Cunera Rauwerda in de baan is. Hradi is niet het beste paard van de wedstrijd, maar doordat zijn amazone hem zo goed en fijn voorstelt is het een heel prettig beeld en halen ze samen mooie cijfers.

Daarnaast heeft ook de positie van het jurylid in de baan invloed op de beoordeling. Aan de ene kant van de baan kan iets er heel anders uit zien dan van de andere kant. De factor tijd speelt ook een rol. Natuurlijk zie je meer in een soloproef dan in een finale, je hebt anderhalve minuut de tijd en daarin moet je alle paarden beoordelen. Dat lijkt niet zo’n opgave, maar als je een hele dag finales beoordeelt heb je aan het einde van de dag toch heel veel paarden gezien.

Een ander grappig verschil is afhankelijk van het land waar de wedstrijd is c.q. waar de juryleden vandaan komen. IJslanders willen bijvoorbeeld graag een vlotte stap zien. Zo is in de ogen van Duitsers – die graag een volledig door het lijf marcherend paard willen zien – de ‘IJslandse’ stap te gehaast.

Als laatste wil ik graag opmerken dat het, hoe belangrijk de cijfers ook zijn voor de individuele ruiters, de uitslag van de wedstrijd uiteindelijk telt. De beste combinatie moet op 1 staan, de slechtste combinatie achteraan. Dit kan betekenen dat je een verschil maakt tussen een 6,5 voor de beste combinatie en een 6,0 voor de combinatie die net iets minder is, terwijl er genoeg argumenten zijn om ze allebei een 6,0 te geven, als je sec naar de richtlijnen kijkt.”

De F2-finale bleef tot op het laatst spannend. De winnaar is Anne-Claire Meijer met Lukka frá Vinnustofu met een 5,40. Iedereen van harte gefeliciteerd!

01: Anne-Claire Meijer – Lukka frá Vinnustofu 5,40

02: Andreas Hofmann – Kyndill frá Pétursbergi 5,31

03: Lisa Vermaas – Ari vom Saringhof 5,17

04: Linda Henneman – Myllu-Ketill (Katli-minn) frá Daoli 5,09

05: Herman van Wissen – Gjósta frá Skarði 4,86