Vrijdagochtend werd Wedstrijden Zuid verrast door een bezoek van Kim Somers, initiatiefnemer achter horse-blog.nl. Kim belicht op haar blog allerlei vormen van paardensport, en daar mocht ons evenement niet aan ontbreken!

Leuk om te lezen hoe het NK voor IJslandse Paarden door de ogen van een IJslanderfan in spé wordt beleefd: relaxed, sfeervol en mooie sport! Precies Zuid!

Update: en nog zo’n leuke video van Kim

Hoe beleeft de jeugd Zuid? Lees mee met de avonturen van Christa. Haar eerste dag op Zuid is in elk geval al succesvol!

Gisterochtend begon mijn dag met het voeren van de paarden. Mijn moeder runt een zorgboerderij, dus er zijn bij ons genoeg paarden thuis. Nadat ik de paarden gevoerd had en overal water had gebracht heb ik Saela gereden, één van mijn andere paarden, maar die heb ik niet mee genomen op wedstrijd. Daarna heb ik alle spullen voor het weekend ingepakt in de trailer. Toen hebben we nog wat met de cliënten gedronken en was het tijd om te vertrekken.

Bij aankomst hebben we natuurlijk eerst onze paarden verzorgd, daarna zijn we naar de tent gegaan. Vöpni vind wedstrijd rijden niet zo heel leuk, soms springt hij uit de baan, dus het is belangrijk dat ik hem vrolijk en blij houdt. Snoepjes helpen dan natuurlijk. Buiten rijden vindt hij wel leuk, dus gistermiddag ben ik samen met Sari op Töfri een stapritje gaan maken door het bos rondom de Breidablik. ’s Avonds hebben we nog wat gedronken, maar eigenlijk waren we allemaal best wel moe dus we zijn vroeg naar bed gegaan.

Vanochtend moest Sari al vroeg rijden, dus zij zou de paarden voeren, ik heb vervolgens het water ververst. Om 12.30 uur begon mijn proef, de T5. Voor de jeugdproef, de T5Y, waren te weinig deelnemers, vandaar dat ze deze samen hadden gevoegd met de volwassenen. Het was de eerste keer dat ik deze proef startte, dus een beetje spannend was het wel, maar het ging hartstikke goed en ik was tevreden over mijn paard. Ik zag al aan de gezichten van m’n ouders en andere mensen bij de collecting ring dat ik ‘t goed had gedaan. En dat klopte want ik mag vanavond om 18.30 uur meerijden in de B-finale!

Elke dag kiezen wij een paard van de dag. Een dier wat ons opvalt, buiten zijn of haar prestaties om. Of het nou is omdat het zo prachtig gepoetst is, het grappigste vlekkenpatroon van allemaal heeft, zich als een ware Houdini uit zijn prikwei weet te wurmen of op een andere manier onze aandacht weet te trekken, dat maakt niet uit.

En vandaag gaat de eer van Paard van de dag naar een ware Houdini: Lukka frá Vinnustofu! Elk jaar vind je er wel een, nou ja vind… ze komen meestal als een wervelwind aangestormd. Een prikwei in de achterbenen zorgt voor nog eens extra snelheid. Lukka bevrijdde met haar aan-de-andere-kant-is-het-gras-veel-groener-actie ook haar buurtjes. Gelukkig hield geen van de betrokkenen enige schade over aan de ontsnappingspoging. Prikweitjes herstelt, paarden ongedeerd.

Lukka frá Vinnustofu serieus aan het werk

Lukka frá Vinnustofu, rustig in haar prikwei

Vrijdagochtend, half negen. Met een broodje in m’n hand en het heerlijke ochtend zonnetje in de rug kijk ik hoe Kolka van haar hooi staat te smikkelen. Deze ochtend was zij de eerste die mij goedemorgen wensteen. Na vijf minuten kwam daar ook een wel gemeende ochtendkus van Eydir bij, die in een box staat.

Donderdagmiddag kwart voor één, iets later dan gepland, vertrokken we thuis. Nog één keer… heb ik alles? Ja, ik denk het wel. We waren nog niet koud onderweg en het eerste schoot me al te binnen wat ik vergeten was: een kussen… Wat een geluk dat mijn ouders iedere dag naar huis gaan en de volgende ochtend weer terug komen, kunnen zij mijn vergeten spullen mee nemen. Iets voor half twee kwamen we aan in Oirschot. Het begon al lekker vol te worden, hoogste tijd dus om een plekje te gaan zoeken. Ik had het geluk dat we met een grote groep zijn en er dus voor mij een plekje over was gelaten. Kon er zo tussen schuiven.

Trailer op z’n plek, de ‘groom’s’ gingen even een beetje lopen met de paarden, zodat ik in alle rust een prikweide kon maken, tent op zetten en de partytent er voor, stoeltjes uitklappen en klaar. Kamp Kerkhoven staat. Even aanmelden en dan langzaam gaan klaar maken voor de proef. Donderdagavond waren de vijfgangenproeven. Ik zelf reed met Kolka mee in de F2. Als een echte sporter analyseer ik de wedstrijd van donderdag. Wat ging er goed, wat ging er fout, waar zitten de verbeterpunten. Ik was zeer tevreden over mijn proef. Sommige verbeterpunten van de vorige wedstrijd waren duidelijk verbeterd, anderen wat minder. Al met al, tevreden!

Na mezelf en de paarden gevoerd te hebben, m’n toilettas gepakt en richting de douches. 2,5 uur heeft het geduurd voor ik weer terug was. Niet omdat ik zo lang onder de douche had gestaan, wat helemaal geen straf zou zijn want de douches zijn heerlijk, maar omdat je overal blijft plakken om te kletsen :) Dat is Zuid, altijd gezellig!

Als aandenken kregen we dit jaar een fleecedeken. En oh wat was ik daar blij mee! Want wat was ik nog meer vergeten… Ja hoor, een warme broek voor te slapen. Dan wordt het toch wel koud in de tent. Dus meteen maar de deken uit geprobeerd en ja, goedgekeurd! Toch nog warm kunnen slapen.

Ondertussen is m’n broodje al op, en hoor ik de speaker in de verte; Zuid dag twee is al weer in volle gang! Voor mij staan er de T7 met Kolka en de T1 met Eydir op het programma. Ben benieuwd wat we er van gaan bakken maar dat ik er zin in heb is zeker, lekker gaan over die baan!

Geniet van het weer want het is heerlijk!

Ochtendritueel

Ons kampie

Kolka

Hans en Marlies Jasper zijn bekende gezichten op Wedstrijden Zuid. Al 12 jaar lang, net zolang als zij IJslandse paarden hebben, helpen zij mee. Ook hun drie dochters zijn op verschillende posten actief.

Ooit begonnen achter de (broodjes)bar en allerlei verschillende taken, kwamen Hans en Marlies uit bij het terreinbeheer, waarvoor Hans de verantwoordelijke in de organisatie is. Marlies heeft de leiding over de groep jongelui, die het terrein schoon houden. “Het lijkt misschien niet het leukste klusje, omdat je veelal de troep van andere mensen opruimt, maar dat is niet waar. Doordat ons werk zich overal op het terrein bevindt, kun je lekker vrij rondlopen op zoek naar afval. Ondertussen kom je heel veel gezellige mensen tegen. Dankbare mensen ook, voor het werk wat je doet. Ter afwisseling van de werkzaamheden klokken Marlies en Hans ook bij het rentelgangen.

Al vroeg in het jaar begint Hans met de organisatie van de werkdagen, om het terrein van de Breidablik te prepareren voor Wedstrijden Zuid. Hans en Marlies geven aan, dat ze de aanloop naar het evenement eigenlijk het leukste vinden. Vooral die laatste weken, als de tent neergezet wordt en je het terrein van dag tot dag ziet groeien, dat is mooi. “Wij kunnen eigenlijk niet zo goed stil zitten. Wedstrijden vinden we erg leuk, maar je doet ons geen plezier met een fraaie zitplaats aan de baan, waar we de hele dag plaats moeten nemen. Wij laten liever onze handjes wapperen en als dat dan ook nog kan in een zo’n gezellig team, is dat één groot feest!”

In 2010 ontvingen Hans en Marlies voor hun tomeloze inzet, de Jan Pels Prijs. Deze prijs wordt door het Nederlands Stamboek voor IJslandse Paarden (NSIJP) elk jaar uitgereikt aan de vrijwilliger van het jaar. Leden van het stamboek kunnen hun vrijwilliger van het jaar voordragen. Vorig jaar kreeg Niek van Nunen deze titel opgespeld. Wie dit jaar verkozen wordt, horen we zondagmiddag om 14.10 uur.

Hans en Marlies