Aan de korte zijde van de baan staat een witte tent, hierin zitten de ringmeesters en een jurylid. Het jurylid is aanwezig voor de controle van de paarden als zij de baan verlaten, de ringmeesters assisteren bij het binnenrijden van de baan.

Hoofdringmeester Floris de Vries: “Wij zijn er verantwoordelijk voor dat de ruiters en amazones op juiste wijze de baan binnen rijden en dat we binnen het tijdschema blijven. De speaker roept de ruiters op om zich naar de collecting ring te begeven, waar ze van ons het juiste kleur bandje krijgen. Vervolgens geven we aan in welke volgorde ze de baan binnenrijden en als dat nodig is, herinneren we de ruiters eraan, op welke hand ze ook alweer ingeschreven hadden. Het grootste obstakel is om iedereen op tijd in de baan te krijgen. Ruiters zijn hiervoor in principe zelf verantwoordelijk, maar doordat zij onder wedstrijdstress staan proberen we ze hier wel mee te helpen, al wordt er ook wel eens iemand gediskwalificeerd die na herhaaldelijk omroepen door de speaker niet in de collecting ring verschijnt. Het leuke aan deze job is dat je midden in de wedstrijd zit. Je hebt persoonlijk contact met de ruiters, je hebt een overdekte zitplaats vlak aan de baan en je kunt alle proeven zien.”

Jurylid Isabelle Mertens vertelt: “Tijdens elke proef zit er één jurylid buiten de baan voor de controle. We controleren op de volgende zaken: Verwondingen in de mond, verwondingen aan de benen, of het gebruikte bit toegestaan is, of de neusriem toegestaan is in combinatie met het bit en of deze op juiste wijze is bevestigd. Daarnaast kijken we of het zadel correct ligt, of de zweep niet te lang is en naar de hoeven van het paard. Bij de hoeven meet ik de lengte en kijk ik naar de stand, de ijzers mogen een bepaalde breedte hebben en het materiaal aan de benen mag niet zwaarder wegen dan 250 gram. Wat we het meeste tegenkomen aan overtredingen zijn nog steeds kleine wondjes in de mond, maar het is al erg verbetert ten opzichte van jaren geleden. De laatste keer dat ik iemand gediskwalificeerd heb op verwondingen in de mond, is geloof ik al weer vier jaar geleden dus we gaan de goede kant op. Vanochtend heb ik iemand gediskwalificeerd omdat die met een te lange zweep reed. Wat ook wel eens voorkomt is dat ruiters zich niet realiseren dat beenbescherming water opzuigt en daardoor zwaarder wordt. Ook rijden op (te) oude ijzers brengt een risico met zich mee. Na verloop van tijd lopen ijzers uit, dat betekent dat ze breder worden en ook dat kan tot een diskwalificatie leiden.”

Wie zorgen ervoor dat de wedstrijd gladjes verloopt? Hier het woord aan Dester van Nunen van de baandienst.

Naast IJslandse paarden zien we ook regelmatig een tractor en een wals voorbij rijden op de wedstrijdbaan. Deze brengt en houdt tijdens de sleeppauzes de baan in zo goed mogelijke staat. De tractor gaat als eerste de baan in en zijn taak is om de sporen zo goed mogelijk uit te wissen en het zand zo goed mogelijk te verdelen voordat de wals erover gaat.

Dester van Nunen vertelt: “Zeker op regenachtige dagen is het goed opletten met de sleep. Doordat de toplaag losser ligt, sleep je al snel te veel zand uit de baan. De sleep stellen we dan vaak in het begin wat hoger in, zodat we zoveel mogelijk zand in de baan laten liggen. Ook is het belangrijk om voldoende vaart te maken om de buitenkant van de baan goed mee te pakken. Daar rijden de meeste mensen. Tegelijkertijd moeten we niet zoveel vaart maken dat we de omheining raken. Door plassen water slepen we niet, want dan maken we met de tractor nog diepere sporen in de baan.”

“Als de sleep het voorwerk heeft gedaan komt het walsen. Hierbij is het vooral van belang om rustig te rijden, zodat de wals genoeg tijd krijgt om druk uit te oefenen op de bodem. Als je te snel rijdt, krijg je al snel kleine heuveltjes. Daarnaast moet je voldoende water over de wals laten lopen, als deze te droog wordt kun je plakken meetrekken.”

(door Kristel Spanjers)

Iedereen weet dat er tijdens Zuid altijd lekker gegeten wordt. Maar door wie wordt al dat lekkers klaargemaakt? En door wie wordt al die vaat weer netjes afgewassen klaar voor het volgende lekkers? Tijd om een kijkje te nemen in de keuken van Zuid, even babbelen met de keukenploeg.

Welke vrijwilliger is al het langste in de keuken? En waarom is iedereen er ieder jaar weer?

Het keukenteam is al zeker acht jaar lang een vaste ploeg. Dit maakt ook dat iedereen elk jaar terug komt. “Het werk is leuk en het geeft een waanzinnig gevoel als er weer een heerlijke maaltijd klaar staat”. Ondank dat het al jaren een vast team is komen er wel nieuwe gezichten bij. Of ja, nieuw… De derde generatie vrijwilligers zit er aan te komen, zo ook in de keuken. Ouders vrijwilligen op Zuid, nemen hun kinderen mee en die kinderen rollen automatisch in een vrijwilligerstaak. Dit maakt de ploeg zeer constant maar toch is er genoeg ‘vers bloed’. Het is uitkijken naar de vierde generatie.

Wat vind je het leukste werk om te doen in de keuken tijdens Zuid?

Alles is leuk, van het uien snijden in de ochtend tot het uitserveren van de Boeuf Bourgignon op vrijdagavond, van het inkopen met een beperkt budget tot het afwassen van de borden. Het is zo’n leuke groep en het werk is zo creatief dat alles geen moeite kost. Ook het feit dat het zo’n vaste, hechte groep is maakt dat 80% van het werk vanzelf gaat”.

Veel mensen zien het niet zitten om te vrijwilligen om dat ze dan, zo gezegd, niet alles kunnen zien of zelf geen tijd hebben om te rijden.
Is het goed te combineren, kijken/rijden en vrijwilligen in de keuken?

Eigenlijk niet. Als je lid wil zijn van het keukenteam moet je het niet erg vinden om weinig te zien. Je bent namelijk de hele dag bezig met het voorbereiden van de maaltijden. Alleen zondag kun je lekker de finales kijken, want dan hoeft er niet gekookt te worden.

Het komt er dus op neer dat deze ploeg het erg naar hun zin heeft daar in de keuken. Namens alle van het eten genietende mensen, dank jullie wel!

Zuid draait op vrijwilligers. Dit jaar aan mij de taak elke dag één vrijwilliger drie vragen te stellen. Tja en wie kies je dan?

Ik ben gestart bij het begin, de aankomst op Zuid. En wat kom je dan als eerste tegen? Inderdaad, de paspoortcontrole. Vanochtend was er iemand erg vroeg op haar post aanwezig: Ingemar de Vries. Al 11 jaar is ze het gezicht van de toegangscontrole en uit respect voor haar vroege vogel prestatie, aan haar de eer om de eerste drie vragen te beantwoorden.

1) Hoelang ben je al vrijwilliger? En waarom dit jaar weer?

In 1977 was Ingemar voor het eerst vrijwilliger op Zuid, als bijschrijver bij Cor van Loon die de dressuur jureerde. Zuid werd toen nog gehouden in Tilburg. Alleen in 1989 (Hulten) en in 2008 (Oirschot) was ze er niet bij.

Ingemar in 1977 als bijschrijver

Waarom ze elk jaar weer van de partij is, is voor Ingemar heel duidelijk. “Het is onze wedstrijd, ieder jaar is het leuk, gezellig en geeft het enorm veel voldoening als zondagavond iedereen weg is en ze kan zeggen; “zo het stond en weer!”. Ook de groei van de wedstrijd en het ieder jaar verbeteren zijn haar drijfveren. De Breidablik is haar tweede thuis en tijdens zo’n wedstrijd wil je dat wel goed verkopen.

2) Wat vind je het leukste werk om te doen tijdens Zuid?

De aanloop en opbouw. Als alles staat kan Zuid voor haar met een gerust hart beginnen.

Veel mensen zien het niet zitten om te vrijwilligen omdat ze dan, zo gezegd, niet alles kunnen zien of zelf geen tijd hebben om te rijden.

3) Is het goed te combineren, kijken/rijden en vrijwilligen?

Het is zo’n grote flexibele groep, alles is mogelijk! Iedereen die rijdt en vrijwilliger is, is maximaal tevreden en dat willen we graag zo houden.

Bedankt Ingemar voor het gesprek en wij zien je heel graag volgend jaar weer als eerste!

Elk jaar reikt het NSIJP tijdens Zuid, de Jan Pelsprijs uit aan de Vrijwilliger van het Jaar, geheel in de geest van degene die zijn naam leende aan de prijs.

Marjolein Leemhuis, drijvende kracht achter het NSIJP verenigingsblad IJslandse Paarden, kreeg deze titel vorig jaar op het NK uitgereikt. Stamboekleden kunnen opnieuw hun vrijwilliger voordragen. De prijs ging al eerder naar Toy Merx, Annemieke Corstens, Niels Steringa, Anja van Nunen, Nanco Lekkerkerker en Marlies en Hans Jasper en Niek van Nunen, die zich jarenlang inzetten voor evenementen met IJslandse paarden.

Wie volgt dit jaar? Zondagmiddag is de bekendmaking en de uitreiking van de plaquette vergezeld van mooie woorden